Twee keer per jaar. Twee keer per jaar gaan wij met een klein vriendengroepje bivakkeren in het bos. Slaapzak mee, bivakzak mee, en go! Heerlijk vinden we het: slapen in het bos, onder de sterrenhemel, geen faciliteiten, niks. Alleen goed gezelschap, een warm kampvuur en je bivakzak. En honderdduizend sterren. Inmiddels is het een soort van traditie geworden: een onafgesproken afspraak om één keer in het voorjaar en één keer in het najaar samen te gaan bivakkeren op ‘onze’ plek. Een zeer goede traditie, als je het mij vraagt
In the beginning…
Laten we even een stapje terug doen in de tijd. Het bivakgroepje is ongeveer anderhalf jaar geleden ontstaan, toen wij elkaar leerden kennen op een lokaal festival. De gezamenlijke liefde voor buitensport en kamperen zorgde ervoor dat we ook na het festival contact hielden en steeds meer outdoordingen samen gingen doen. Een vriendje/vriendinnetje met dezelfde interesse(s) was daarbij natuurlijk ook van harte welkom. En zo vormde zich een ‘basisgroepje’ van 6 man. Een groepje met als verbindende factor de liefde voor natuur, sport en (live) muziek. En port. Laat ik ons daarom voor het gemak ‘Club Port’ noemen. Onze echte naam is natuurlijk anders 😉
The story continues…
Één van ons was al eens eerder wezen bivakkeren op ‘onze’ plek en al gauw werd besloten om dat eens samen te doen. In het najaar na het festival was het zover. Ikzelf kon die keer helaas niet mee, vanwege een beenbreuk, maar de rest van Club Port ging vrolijk op pad. Uit de verhalen en foto’s bleek dat het enorm leuk was geweest en zeker voor herhaling vatbaar! Het plan werd al gauw geopperd om dit dus ook maar snel een keer te herhalen, maar dan in het voorjaar ipv in het najaar. Zelfde plek, zelfde groep, ander jaargetijde. En zo geschiedde. De taakverdeling was geheel vanzelfsprekend, want iedereen had zijn of haar trademark tools meegenomen. De één een kleine handzaag, de ander een zakmes, weer een ander een jetboil en iemand anders een pannetje met ketting. Voor diegenen die nog niet zo vaak of nog nooit zijn wezen bivakkeren: je zoekt vòòr het donker wordt je basecamp/slaapplaats uit, installeert je bivakzak op een zo droog en comfortabel mogelijke plek, zoekt zoveel mogelijk takken en maakt een (open) vuur op een veilige plek. Daarna is het een kwestie van zitten, eten, kletsen, (nacht)wandelen, nog meer zitten, eten, kletsen, portje, dikdak, gezelligheid… tot het vuur dooft en je gauw je slaapzak induikt. Zo zag deze voorjaarsbivak er dus ook uit. We hadden de perfecte vuurpit gevonden in een omgevallen boom (lees: zandpit). Ideaal, want het risico op bosbrand wordt daarmee significant verkleind. Fire away! De bivakavonden zijn bij ons lang en gezellig. Praten, ouwehoeren, stil zijn, toekijken, allemaal oké. Totdat langzaamaan de één na de ander naar bed gaat. Heerlijk vind ik dat; dat moment dat je je bivakzak inkruipt en je nog warm moet worden in je coconnetje. Het wachten tot de slaap je komt halen: de kou op je gezicht, maar wèl warm lijf en warme voeten, blij en verzuchtend naar boven kijkend, naar de boomtoppen met daarboven de sterrenhemel met die ontelbaar vele sterren, je te beseffen waar je ligt op deze aardbol, en te luisteren naar de geluiden om je heen uit het bos… Oehoooee!

Tot de ochtend komt. De eerste ganzen vliegen gakkend in formatie over. Je beseft je ineens waar je bent. Je hele lichaam voelt stijf, maar wèl heerlijk warm. De kou die op je wacht buiten je bivakzak. Wat heb je heeeeerlijk geslapen! Wat is dit moment fijn. Totdat je lichaam wakker wordt en alles begint te werken. Eigenlijk moet je enorm nodig plassen, maar hell no dat je er nu uitgaat. Stiekem blijf je nog even (10 minuten? een half uur? uur?) in je slaapzak liggen wachten tot iemand anders èèrst wakker wordt. Een voorzichtig ‘goedemorgen!’ en het geluid van de eerst slaapzakrits. Ja, eruit! Gauw je hoognodige ochtendplas op een beschutte (of juist open! Hallelujah!) plek in het dauwige, dampige bos. De sprankelende eerste zonnestralen die voorzichtig tussen de bomen door stralen en de dag aankondigen. Daarna de koffie. Oh mijn God, de koffie. Totdat iedereen ontwaakt is en warm en voldaan. Het is tijd om in te pakken. Het kamp op te breken. Tassen ingepakt? Check. Vuur uit? Check. Één laatste blik werpen of alles is opgeruimd. Check. Lieve ‘onze’ bivakplek: tot over een half jaar! Je was weer mooi! Vaak gaan we daarna nog even aan de wandel in de omgeving, om van de natuur te genieten, voordat het tijd wordt om weer huiswaarts te keren.
Zo ging het de eerste bivak, en de tweede, en de derde en ik hoop nog many more to follow. Want wat is is het mooi om op deze manier met vrienden op pad te gaan, jezelf over te geven aan de natuur, in de buitenlucht te slapen. Vaak krijgen we de vraag of het buiten het hoogseizoen om niet te koud is om buiten te slapen. Het antwoord is: Nee! Warm blijven is namelijk best makkelijk: verschillende lagen (thermo)kleding aan + vuurtje fikken + voldoende eten = you’re good to go. Niet vergeten om te plassen voor je gaat slapen (een lege blaas = minder snel koud èn je hoeft er ’s nachts niet uit!). Verder, 10 jumping jacks doen voor je je bed induikt, zorgt ervoor dat je lichaam (en daardoor de lucht in/tussen je slaapzak) zich lekker opwarmt, maar pas op voor teveel beweging, anders krijg je juist koud zweet en lig je de hele nacht te rillen van de kou. Oh, en als je een liefje mee hebt: lekker dicht tegen elkaar aan slapen! Lichaamswarmte is de beste kachel! Zoniet: een zacht mosbedje, isolatiematje, thermohemd/broek en een (extra) laagje fleece zijn ook warm zat Mocht je het echt te koud hebben, prop dan je dagkleding in laagjes tussen je slaapzak en je bivakzak en tadaaaa: Welterusten!What happens next…
Helaas is één van ons inmiddels voor onbepaalde tijd vertrokken naar het buitenland. Echt superjammer, want zij is juist de initiator van het geheel. Maar de traditie blijft bestaan! Met de andere ‘leden’ gaan we vrolijk door bivakkeren. Een traditie die we nu al van plan zijn om uit te breiden, want het is veel te leuk om ‘maar’ twee keer per jaar te doen! Zo vindt er dit najaar hoogstwaarschijnlijk een winterbivak plaats (vet veel zin in!!!), verlengen we de voorjaarsbivak waarschijnlijk met een nacht (of 2?) en/of gaan we voor de verandering eindelijk maar eens onze horizon verbreden en op een andere locatie dan ‘onze’ vaste geheime plek bivakkeren…

Wie, wat, waar, wanneer?? Who knows! Dat blijft ons geheim 😉

Groetjes,

HAO

‘Club Port’

Note: namen van de betrokkenen en de locatie zijn bij wild-kamperen.nl bekend, maar worden op verzoek van de auteur niet getoond. wild-kamperen.nl stelt met de categorie gastblog, de ervaringen van de gastblogger centraal. Het aanzetten tot wildkamperen is niet onze intentie.

Wil je ook een gastblog schrijven over je (wild)kampeer ervaring? Graag zelfs! Neem contact met ons op en we bespreken de voorwaarden. Ik wil een gastblog schrijven