Het was weer een tijdje geleden dat we eropuit gegaan waren. Het blijft soms lastig om data te vinden waarop we met z’n drieën kunnen gaan. Toch blijft het back to basic verblijven in de natuur trekken en gaan we dus soms ook alleen. Deze keer besloot ik naar een bekende overnachtingslocatie te gaan, namelijk Aire de bivouac de la Gileppe. Wel koos ik voor een andere route!
Het had een aantal dagen behoorlijk gesneeuwd en de temperaturen kwamen amper boven het vriespunt uit. Een ideale setting voor een mooie wandeling door het bos. Ik parkeerde mijn auto er hoogte van Camping de la Gileppe en vanuit daar startte ik mijn tocht naar de bivakzone. Vanuit huis had ik een mooie route uitgestippeld zodat ik voornamelijk over bospaadjes zou lopen en waarschijnlijk weinig andere wandelaars zou tegenkomen. Direct bij de ingang van het Nationaal Park de Hoge Venen nam ik een smal en stijl bospad naar beneden. Het pad brengt je in een mooi dal waar jonge bomen zijn aangeplant. Aan de verse sneeuw te zien komen hier weinig wandelaars. De voetafdrukken in de sneeuw zijn aangevroren en zijn dus minimaal 24 uur geleden gezet. Aan het eind van het dal houd ik rechts aan en passeer ik een gammel houten bruggetje vol met sneeuw. Het is even opletten geblazen want met krukken zijn de planken van de brug niet altijd goed zichtbaar. Na het passeren van de brug wacht een stijl wandelpad omhoog.
Volgens de door mij gemaakte route moest ik een Abri passeren, maar na een halfuur lopen kwam ik er achter dat ik waarschijnlijk een verkeerde afslag genomen had. Omdat het al inmiddels al vrij laat in de middag was besloot ik via de alternatieve route te navigeren naar de overnachtingslocatie. In het bos wordt het namelijk altijd snel donker en het vooruitzicht om in het donker naar de locatie te moeten navigeren, om vervolgens in de schemering mijn tent op te zetten was een weinig aantrekkelijk perspectief. Doorlopen dus!
Eenmaal aangekomen op bivakzone de la Gileppe was ik de enige! Ik koos een plek dichtbij de rivier, met een redelijk vlakke ondergrond. Omdat ik op krukken loop ben ik langzaamaan steeds meer lichtgewicht outdoor gear aan het verzamelen. Niet dat ik een echte grammenjager aan het worden ben, maar een zware rugtas in combinatie met krukken is nou eenmaal niet het meest handige. Door het gewicht van de rugtas verlies je sneller stabiliteit en over het mee te slepen gewicht zelf nog maar te zwijgen. Zo beschik ik sinds kort over een ultra lichtgewicht tweepersoons tent van slechts 1 kilo; de Durston X-mid 2 tent. Durston is een Canadees familiebedrijf die het gebruikersgemak, gewicht (licht) en robuustheid centraal stelt. In mijn online zoektocht naar een lichtgewicht tent heb ik veel forums en facebookberichten gelezen van andere gebruikers. Het merk Durston kwam steeds in positieve zin naar voren. Wat mij daarnaast ook aansprak is dat dit merk producten blijft verbeteren in samenwerking met outdoorgebruikers. Hierdoor is er echt vanuit de gebruiker nagedacht wat nodig is en wat irritant is en dus opgelost moet worden. Ik zal een volgende keer een volledige review schrijven over deze tent. Het opzetten (zonder het lezen van de opzetinstructie) was buitengewoon eenvoudig en er zaten diverse features op de tent die ik graag met jullie wil delen in een volgend bericht.
Na het opzetten van de tent was het tijd om het thuisfront te laten weten dat ik goed aangekomen was. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan: op de locatie heb je namelijk geen bereik met je telefoon. Ik besloot dus om een heel eind te wandelen richting het midden van het meer (lac Gileppe) en vervolgens een heuvel op te lopen. Dit werkte: ik had een streepje op mijn telefoon en kon dus laten weten dat ik veilig en wel aangekomen ben. Na dit contact was het tijd om te gaan koken. Een eenvoudige maal stond op het menu: Rijst met bonen, mais, diverse kruiden en tomatensaus. Snel klaar en voedzaam. Ondertussen waren er nog meer kampeerders aangekomen. Na een korte ronde van handjesschudden besloot ik in de tent te gaan liggen. Het koelde namelijk behoorlijk snel af. Nog even een bak koffie drinken en vanuit de warme slaapzak een boek lezen. Daarna slapen!
In de ochtend kwam ik er achter dat mijn schoen en broek bevroren waren. Het was dus echt koud geweest! De schoen ontdooide ik met een kaarsje en de broek heb ik in mijn slaapzak gestopt zodat ‘ie langzaam kon opwarmen. De warme noodles bij het ontbijt waren een goed beging van de (koude) ochtend. Het overgebleven heet water heb ik in de thermosfles gegoten zodat ik onderweg nog een bakje koffie kon drinken. Na het ontbijt besloot ik de boel op te ruimen en via een andere route naar de auto te lopen. Ik hoopte immers de eerder gemiste Abri nog te zien.
Na een tijd de grote bosbouwweg gevolgd te hebben zag ik de Abri in de verte liggen. Ik besloot er naar toe te lopen en te zien of overnachten hier ook toegestaan is. Dat lijkt niet het geval. Athans: er staat geen expliciet verbodsbord, maar een bord dat dit een overnachtingslocatie is ontbreekt evenmin. Omdat het niet toegestaan is om te wildkamperen in de Hoge Venen ga ik er vanuit dat deze abri dus alleen gebruikt mag worden als rust- en schuilhut. Hier maakte ik dankbaar gebruik van door met mijn meegebrachte heet water een bouillon in te schenken. Na de rustpauze vervolgde ik mijn weg.
Het was her en der wel even de juiste route zoeken. Er zijn amper borden die de juiste weg aangeven en op tal van punten kun je links- en rechtsaf. Uiteindelijk mocht ik weer een stijl pad naar beneden lopen om vervolgens een bruggetje te nemen die leidde naar een pad stijl omhoog. Op dit pad was het serieus op sommige stukken even klimmen en takken vasthouden. Het was glad én stijl. Maar wat een prachtige plek!
Eenmaal boven was de route een stuk eenvoudiger. Simpelweg rechtdoor lopen. Halverwege het pad kwam ik nog een man tegen die de route in tegengestelde richting wilde lopen. We wisselde tips en herkenningspunten uit die het vervolg van onze routes vergemakkelijkte. Uiteindelijk bereikte ik de auto en kon ik terugkijken op weer een geslaagd verblijf in het bos!
De locatie van de Abri:
kaart is aan het laden - een ogenblik geduld aub...
kaart is aan het laden - een ogenblik geduld aub...
Waardeer jij dit platform? Krijg je zin om erop uit te trekken bij het lezen van onze outdoorverhalen? Om deze digitale kampeerplaats te blijven voorzien van toffe content zijn wij opzoek naar steun. Doe – net zoals anderen – met ons mee!
