Écht wildkamperen is natuurlijk voorzien in de eerste levensbehoeftes. Het bouwen van een shelter hoort hier zeker bij. Zo bouwden wij in het verleden een uitgebreide, verwarmde tiptent, maar we sliepen ook in eenvoudigere onderkomens: zoals we in de Chaamse Bossen en op de Salandse Heuvelrug lieten zien. Vaak zorgen we dat een locatie dichtbij water ligt, zodat we ons daar niet direct zorgen over hoeven te maken. Het water moet natuurlijk voor consumptie wel gekookt worden of worden behandeld met water disinfectant. Je wilt immers niet ziek worden van het water. Ons laatste bezoek was in een waterrijke omgeving, namelijk Dommeldal. Daarom namen we onze vishengels mee, in de hoop een lekker maaltje te kunnen vangen. Helaas zonder goed resultaat. Er werd praktisch niets gevangen (op een zeer klein visje na, welke we terug gegooid hebben). Zit er dan geen vis in de rivier de Dommel? Normaal gesproken wel, maar twee maanden daarvoor heeft het waterschap een vaarverbod afgekondigd op de rivier de Dommel. Dit had te maken met extreme regenval waardoor de riolen overliepen en water van de akkers (met bestrijdingsmiddelen), in de rivier stroomden. Het gevolg was: vissterfte. Het was dus niet zo raar dat we in twee dagen tijd slechts een vis hadden gevangen. Gelukkig waren we op het gebied van voedsel beter voorbereid: we hadden genoeg proviand bij ons en bouwden zelfs een hete lucht oven om onze croissants te bereiden.

Het is uiteindelijk toch gelukt om een aantal vissen te vangen en schoon te maken, al kregen we hiervoor de hulp van vrienden van Bas. Met twee werphengels werden binnen de kortste keren vier vissen gevangen. Voor het vangen van de vissen gebruikten wij geen visvergunning omdat we visten in een daarvoor bestemde visvijver in de Ardennen. Normaliter heb je wel een visvergunning nodig. Voor slechts 30 á 40 euro per jaar heb je al een vispas, maak hier dan ook gebruik van!

Na het vangen van de vis werd de vis gedood. Het doden van een dier blijft voor ons vreemd om te doen. Maar de vissen worden wel op een relatief humane manier gedood: met één klap op de kop. Het is nog altijd diervriendelijker dan de sleepnetmethodes die de visserij gebruikt of het opkweken van vissen in grote bakken. De door ons gevangen vissen hebben in ieder geval vrij kunnen rond zwemmen, daarnaast wordt een lang lijden (vast zitten in een net of kleine bak) bespaard. Omdat het doden van een dier een onlosmakelijk onderdeel is van de consumptie ervan, beschrijven we dit toch en laten we dit ook zien. Vis komt namelijk niet vanzelf in een schap in de supermarkt terecht.

Schoonmaken van de vis
Het makkelijkste is om de vis direct langs de waterkant schoon te maken. Hierdoor heb je thuis minder troep en de visresten kunnen terug de natuur in gegooid worden zodat ze opgegeten kunnen worden door andere dieren. Zoals net uitgelegd: door de vis hard op zijn kop te slaan wordt ‘ie in een klap gedood. Daarna is het tijd om de vis schoon te maken. Snijd de vis met een scherp mes een de buikzijde open, begin bij de staart en eindig bij de kop. Let op dat je met het mes niet te diep in de vis snijdt, hierdoor kunnen de ingewanden beschadigd raken, waardoor de vis oneetbaar wordt. Bij de kop kun je nu de onderste kieuwen goed vastpakken en met een vloeiende beweging de organen eruit trekken. Het kan zijn dat het strottenhoofd nog een beetje vast zit, gebruik hiervoor het scherpe mes en vervolg de vloeiende en trekkende beweging.

De organen zijn er nu grotendeels uit. Gooi deze terug de natuur in zodat andere dieren hier hun voordeel mee kunnen doen. Controleer de vis: zijn alle organen verwijderd? Maak de vis tussendoor schoon zodat het bloed eruit is. Controleer de vis opnieuw, zijn echt alle organen verwijderd? Nu is het tijd om met het mes langs de ruggengraat te gaan. Verwijder dit vlies en de onderliggende substantie.  Spoel de vis opnieuw af en voer een laatste check uit. Alle inhoud eruit gehaald? Dan is de vis nu correct schoongemaakt. Bereidt de vis nu voor consumptie of leg ‘m in de vriezer zodat op een later moment de vis opgegeten kan worden.