Wij zijn Albert en Suzan en schreven in mei al een gastblog over onze eerste wild-kampeer-vakantie. Het was zo’n mooie ervaring dat we niet tot volgende jaar konden wachten maar vijf maanden later alweer tickets boekten en een mtb regelden. Deze keer op Malta.
Op een zonnige dag vertrekken we en na een vlucht met heftige turbulentie en onweer landen we in het donker. Het regent maar is niet koud en gelukkig worden onze gereserveerde mtb’s snel gebracht. In een onbekend land waar we links van de weg moeten rijden zoeken we een plek voor onze eerste bivak. Het wordt een olijfgaard met een adembenemend uitzicht op een verlichte kerk.
De regen houdt drie dagen aan en we vinden ons zelf echte survivalaars worden. Nat tot op ons ondergoed en op stroever wordende blubberfietsen weten we steeds weer de mooiste plekken te vinden. In een grot, waarbij we de fietsen op de rug in slepen, krijgen we al onze spullen droog. Er ligt droog hout om te stoken en onze fietsen worden droogrekken. Terwijl grote kevers proberen in onze tas en tent te kruipen genieten wij van een spectaculair schouwspel: onweer in zijn heftigste vorm. Een zaklamp is niet nodig door de flitsen en we kunnen elkaar amper verstaan door het gedonder dat erop volgt. De dag dat de regen stopt krijgen we storm. Locals wijzen ons naar een uitgehakte tempel boven een klif. Met de belofte er respectvol mee om te gaan mogen we er de nacht doorbrengen. Het spookt de hele nacht: de wind rukt aan onze tent en in gedachten zie ik ons als een vliegend tapijtje van het klif zweven. Maar we overleven de storm en worden wakker met mooi weer.
Nu de zon is gaan schijnen zijn we heel trots op onszelf. We wassen ons in de zee en eten een pizza. De andere dagen kopen we onderweg brood, groente, water en een biertje. Oploskoffie hebben we van thuis mee en voor de vitamine C eten we de vruchten van cactussen.
De bevolking is erg behulpzaam, helemaal als je op de fiets bent en wild kampeert. Er wordt aangeboden voor ons eten te maken en we voelen ons veilig. Maar er is één opvallend ding: Maltezers hebben een grondige hekel aan duiven. Die moeten allemaal dood en wij zijn er net in het jachtseizoen. Dat we niet thuis zijn gekomen met een schot hagel in de billen mag een wonder heten: bijna alle mannen buiten de stad lopen rond met een jachtgeweer en daar kamperen en fietsen wij dan tussen. Voordeel daarvan is wel dat er veel jagershutjes zijn en één hutje nemen wij in voor een nacht. Deze is groter omdat hij is uitgebouwd met een halve auto waar we het merk niet van weten. Er past maar één luchtbed in en het wordt onze slechtste nacht.
Het is genieten om 24 uur per dag buiten te zijn, een vuurtje stoken, koffie maken en heel weinig spullen te hebben. Het is primitief met weinig comfort. Op onze tent en luchtbedden hebben we niet bezuinigd en ook een goede rugtas is noodzakelijk. Maar je ziet de zon opkomen en ondergaan, leeft dicht bij de natuur. Wij kiezen ervoor om te fietsen zodat we ons snel kunnen verplaatsen en op die manier veel van het land zien. Je komt op plaatsen waar je met een auto nooit zal komen. Zonder plan of doel fietsen we naar waar we zin in hebben en slapen waar het kan: VOELEN DAT JE LEEFT!!!
kaart is aan het laden - een ogenblik geduld aub...
kaart is aan het laden - een ogenblik geduld aub...
kaart is aan het laden - een ogenblik geduld aub...
| Legenda wildkamperen | |
 |
Locatie gereviewd door www.wild-kamperen.nl |
 |
Locatie met overnachtingsfaciliteit. |
 |
Locatie gereviewd door een gastblogger. |
 |
Opgeheven locatie |
